Vorige maand kondigde China aan zijn broeikasgasemissies met 7 tot 10 procent te verminderen tegen 2035. Volgens velen een teleurstellende boodschap, want er was gehoopt op meer. Maar toch een keerpunt: voor het eerst stelt het land absolute reductiedoelen in plaats van alleen intensiteitsdoelen.
Chinese fabrieken krijgen de opdracht klimaattransitieplannen te ontwikkelen en te rapporteren aan hun eigen overheid. En het nationale emissiehandelssysteem breidt uit naar alle grote emissiesectoren. Voor Nederlandse bedrijven met Chinese toeleveringsketens betekent met name die rapportageverplichting een doorbraak in de samenwerking met Chinese partners.
Waarom dit zo belangrijk is
Scope 3 emissies vormen gemiddeld 75 tot 92 procent van de totale CO2-voetafdruk van een bedrijf. Nederland importeerde in 2024 voor €109 miljard aan goederen uit China: daarmee zijn we koploper in de EU. Het gaat vooral om elektronica, textiel, meubilair en chemische producten: sectoren waarin emissies lastig te traceren zijn.
Het probleem is op dit moment nog niet alleen het ontbreken van data, maar vooral de kwaliteit. Leveranciers reageren niet op vragenlijsten, of sturen schattingen die niet te verifiëren zijn. Je kan wel rapporteren met sectorgemiddelden—zowel de CSRD als CSDDD stellen immers inspanningsverplichtingen—maar effectief sturen op reductie in Chinese waardeketens was tot nog toe zeer lastig.
Van eenrichtingsverkeer naar dialoog
Dit verandert nu. China bouwt een rapportagesysteem voor CO2-emissies dat in 2025 operationeel moet zijn. Beursgenoteerde Chinese bedrijven moeten vanaf 2026 duurzaamheidsrapportages indienen. En tegen 2027 worden klimaatgerelateerde rapportagestandaarden ingevoerd voor bredere groepen bedrijven.
Je vraagt hierdoor straks niet meer alleen om data voor jouw CSRD-rapportage. Je vraagt: hoe ziet jullie klimaatplan eruit? Welke reductiedoelen hebben jullie gesteld? Waar lopen jullie tegenaan? Hoe kunnen onze ambities op elkaar aansluiten?
Dit wordt hierdoor geen pure compliance-vraag meer, maar een strategisch gesprek tussen partners die beide vergelijkbare uitdagingen aangaan. Bovendien moeten Chinese fabrieken over jou rapporteren aan hun overheid en jij moet dezelfde leveranciers opnemen in je Scope 3 berekeningen. Deze wederzijdse afhankelijkheid creëert ruimte voor samenwerking die voorheen ontbrak.
Wat je straks kunt doen met betere leveranciersdata uit China
Het échte probleem van slechte Scope 3 data is dat je niet kunt sturen. Met sectorgemiddelden zie je niet waar de grootste impact zit. Je kunt geen prioriteiten stellen. Je weet niet welke leveranciers vooroplopen en welke achterblijven.
Chinese leveranciers die nu systematisch emissiedata ontwikkelen, leveren eindelijk bruikbare cijfers. Niet direct perfect, maar substantieel beter dan voorheen. Dit stelt je in staat om:
- Echte brandpunten te vinden. Ontdek dat 80% van je productemissies uit drie componenten komt, in plaats van te werken met vage veronderstellingen.
- Leveranciers te vergelijken. Zie welke leveranciers al investeren in hernieuwbare energie en welke nog volledig op steenkool draaien.
- Samen producten te herontwerpen. Waar zitten de grootste emissies? Welke materiaalsubstituties leveren het meeste op? Dit was voorheen speculatie, nu wordt het datagedreven.
- Impact aan te tonen. Overtuig investeerders, klanten en toezichthouders met concrete cijfers in plaats van vage intenties.
Hoe je begint
Start met je 10-15 grootste leveranciers. Een perfect transparante waardeketen is onhaalbaar, een gerichte aanpak wel.
Verander je vraagstelling. Open niet met “Wij hebben data nodig voor compliance”, maar met “Welk klimaatplan hebben jullie ingediend? Hoe kunnen onze ambities aansluiten?”
Accepteer gefaseerde verbetering die er bijvoorbeeld zo uit kan zien:
- Jaar 1: Werk nog met schattingen en sectorgemiddelden
- Jaar 2: Gebruik primaire data van je top 5 leveranciers
- Jaar 3: Breid uit en werk met de eerste verificaties
Documenteer dit proces: zowel de CSRD als de CSDDD vragen om deze administratie. En integreer waar mogelijk: de CSDDD vraagt vanaf 2028 ook due diligence op arbeidsomstandigheden. Eén gesprek over ESG-prestaties is efficiënter dan aparte trajecten.
Integreer waar mogelijk ook due diligence op arbeidsomstandigheden. De CSDDD verplicht bedrijven om mensenrechten en arbeidsomstandigheden in toeleveringsketens te monitoren. Bij Chinese leveranciers wordt dit geen eenvoudige vraag: arbeidsstandaarden verschillen fundamenteel van Europese normen, met langere werktijden en beperkte vakbondsrechten. Dit maakt het een blijvende uitdaging die wederzijds begrip vraagt, maar bespreek klimaatdoelen en arbeidsomstandigheden in één gesprek in plaats van via aparte vragenlijsten.
Begin nu
Het opbouwen van betrouwbare Scope 3 data vergt tijd. Vertrouwensrelaties ontwikkelen zich geleidelijk, systemen moeten op elkaar afgestemd worden, en data-uitwisseling vraagt om wederzijds begrip.
Bedrijven die vroeg beginnen bouwen waardevolle ervaring op. Zo leer je bijvoorbeeld welke leveranciers open staan voor samenwerking en ontwikkel je werkrelaties die gezamenlijke reductiedoelen écht mogelijk maken.
China’s klimaatdoelen bieden een concrete opening. Maak er gebruik van.